BYĆ PISARZEM
„Literatura ostrzega nas przed zawierzeniem uproszczeniom. Całkowicie się w tym różni od ideologii.”
Nowe wydania książek Schmitta mają na końcu odautorski komentarz. Nawet więcej. To rodzaj dziennika z procesu twórczego. Ale po kolei.
Tomik jest całością. Nie przypadkowym zbiorem opowiadań. Startujemy od DWÓCH PANÓW Z BRUKSELI gdzie motywem spajającym całą opowieść jest związek dwóch homoseksualistów. Potem PIES, który ratował człowieka. Ale historia jest zupełnie inna od pierwszych skojarzeń przy takim temacie. Tytułowe MAŁŻEŃSTWO WE TROJE zaskoczyło mnie zupełnie. Dałem się całkowicie złapać w „sidła” autora i dopiero ostatnie zdanie tekstu otworzyło prawdziwy obraz tej historii. SERCE W POPIELE mówi o cierpieniu. A właściwie o tym co się dzieje, kiedy je odrzucamy. Wreszcie DZIECKO UPIÓR – chyba najmocniejsza rzecz tego zbioru. Nie tylko historia, ale autorski komentarz do opowiadania (włącznie z historią jego powstania), zwalają z nóg. Jak beznadziejnie prymitywnie brzmią w mediach dyskusje gadających głów na podobne tematy. Logika księgowych w miejsce logiki życia.
Kolejna książka autora, nad którym rozpływam się w zachwytach. Przy całej nieporadności języka i budowaniu fabuły na co najmniej mało prawdopodobnych zbiegach okoliczności lektura przyspiesza oddech i bicie serca. Dlaczego? Odpowiedź była w jednym z opowiadań. Cytuję” „Być pisarzem oznacza miłość do ludzi”
